PIT 2017: jak rozliczyć alimenty?
Alimentami nazywamy regularne i obligatoryjne świadczenie osoby fizycznej na rzecz innej osoby fizycznej znajdującej się w trudnej sytuacji, którego celem jest dostarczenie środków niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb życiowych. Obowiązek alimentacyjny może wynikać z:
-
pokrewieństwa (m.in. wstępni (rodzice, dziadkowie), zstępni (dzieci, wnuki) i rodzeństwo),
-
małżeństwa (mąż – żona; przy czym obowiązek alimentacyjny może wystąpić także po rozwodzie),
-
powinowactwa (ojczym, macocha – pasierb, pasierbica).
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia alimentacyjne stanowią przychód podatnika z innych źródeł i są w związku z tym obciążone podatkiem dochodowym. Podatek od alimentów jest naliczany na zasadach ogólnych (wg skali 18 i 32%), dlatego podatnik powinien wykazać otrzymane świadczenia w PIT-36 lub PIT 37 druk.
Mimo że, co do zasady, alimenty podlegają opodatkowaniu, przepisy podatkowe zakładają zwolnienie przedmiotowe, które obejmuje alimenty na rzecz dzieci:
-
poniżej 25 roku życia,
-
otrzymujących rentę socjalną lub zasiłek pielęgnacyjny (wiek dziecka nie jest brany pod uwagę).
Zwolnienie nie jest limitowane kwotowo, podatnik ma prawo z niego skorzystać niezależnie od tego w jaki sposób powstał obowiązek alimentacyjny – wskutek orzeczenia sądowego, czy też bez żadnego wyroku. Rozliczenie roczne 2017 nie powinno obejmować świadczeń zwolnionych z podatku.
Z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy alimenty otrzymuje osoba niebędąca dzieckiem. Takie świadczenia alimentacyjne są objęte zwolnieniem z podatku jedynie do kwoty 700 zł miesięcznie i tylko wtedy, gdy obowiązek alimentacyjny został ustalony w wyniku postępowania sądowego lub na podstawie ugody zawartej przed sądem. Jeżeli, któryś z powyższych warunków nie zostanie spełniony, podatnik ma obowiązek wykazania otrzymanych świadczeń w deklaracji PIT 2017 i opłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.