Wpływ rezydencji podatkowej na rozliczenie PIT 2018

Zgodnie z obwiązującymi przepisami podatkowymi rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej jest osoba, która spełnia przynajmniej jeden z poniższych warunków:

• spędza na terenie Polski więcej niż 183 dni w roku,

• posiada na terenie Polski centrum interesów osobistych i/lub zawodowych.

Takie same kryteria są stosowane w przypadku uzyskiwania rezydentury w innych państwach.

Potwierdzeniem rezydencji do celów podatkowych jest tzw. certyfikat rezydencji, będący zaświadczeniem o miejscu zamieszkania podatnika do celów podatkowych. Certyfikat jest wydawany przez odpowiednie organy administracji podatkowej. Rezydencja podatkowa ma znaczenie, gdy podatnik osiąga przychody poza granicami Polski, gdyż decyduje o zakresie obowiązków w stosunku do organów podatkowych w kraju i za granicą.

Na osobie będącej polskim rezydentem podatkowym ciąży tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. W związku z tym musi się ona rozliczyć w PIT za 2017 r. zarówno przychody krajowe, jak i przychody ze źródeł znajdujących się poza granicami kraju. Nie oznacza to jednak, że przychody z zagranicy będą opodatkowane podwójnie – w celu uniknięcia takiej sytuacji zawierane są międzynarodowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Osoby, które nie posiadają polskiej rezydencji podatkowej są objęte tzw. ograniczonym obowiązkiem podatkowym. W związku z tym muszą złożyć w Polsce rozliczenie roczne 2017, które będzie uwzględniało jedynie przychody osiągnięte na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Przychody z zagranicy trzeba w takiej sytuacji opodatkować w państwie, w którym znajdowało się ich źródło.

Przychody zagraniczne, wykazywane w deklaracji rocznej, muszą zostać przeliczone na złote polskie po średnim kursie NBP dla danej waluty, obowiązującym w dniu roboczym poprzedzającym dzień, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie. Wypełniając zeznanie PIT 2017 trzeba także pamiętać, że rozliczanie przychodów zagranicznych wymaga dołączenia do deklaracji załącznika PIT/ZG.